Carlos Mac Allister, hierover: "Als je de kleedkamer van Boca ook maar een centimeter ruimte geeft, wordt het een kruitvat."

Het is niet makkelijk om Carlos Mac Allister in Buenos Aires te vinden. Omdat twee van zijn vier kinderen in het buitenland spelen, brengt hij meerdere maanden per jaar in Europa door. Zeker nu Alexis en Kevin , sterren van Liverpool en Royale Union Saint-Gilloise, hem opa zullen maken. Dat geldt ook voor zijn dochter Abril , die is afgestudeerd als advocaat en zwanger is. Francis, die ook zijn passie voor voetbal heeft geërfd en momenteel basisspeler is bij het Instituto de Córdoba, wordt voorlopig een nieuwe oom. De trots die hij voor zijn kinderen toont, is duidelijk te zien in zijn ogen wanneer hij met Clarín spreekt.

Familie is een van de onderwerpen die aan bod komen in het interview, dat uiteraard plaatsvindt bij hem thuis in Devoto. Maar Boca Juniors vloeit mee in het gesprek en krijgt vorm omdat de inwoner van Colorado vertrouwd is met het blauw-gouden shirt. Hij speelde immers 130 wedstrijden in het Xeneize -shirt tussen 1992 en 1996. Het was tijdens het tijdperk van de Halcones en de Palomas dat de kleedkamer verdeeld raakte. Op 57-jarige leeftijd is de inwoner van La Pampa lid van de club. Hij is ook een gezaghebbende stem .

"Je hebt wel eens gehoord dat ze zeggen dat de provincie Buenos Aires een land in een land is. Boca Juniors is een wereld binnen het voetbal. Het is een plek waar je dingen helder moet hebben . Als je denkt dat het belangrijker is dan de clubgeschiedenis, begin je fouten te maken... En ik zeg dit zelfs voor sommige spelers van onze generatie," zegt de voormalige linksback van Argentinos Juniors, Boca Juniors, Racing Club en Ferro, die speelde voor het Argentijnse nationale team van Coco Basile.

- Na verloop van tijd zijn we tot het besef gekomen dat er niets belangrijker is dan de instelling. Het is een geleende positie, die je voor een bepaalde tijd krijgt. Het presidentschap moet worden uitgeoefend met eerlijkheid, met werk, met toewijding, met nederigheid, met veel openheid, met nieuwe ideeën. Je kunt de denkwijze van Boca Juniors niet meer aan zoals je dat twintig of dertig jaar geleden deed. Tegenwoordig gaat de snelheid van de technologie je voorbij. In de nabije toekomst zal de wereld veranderen. Ze zullen zelfrijdende auto's uitvinden, drones die zelf gewassen planten, kunstmatige intelligentie die je antwoorden geeft op al je problemen... Dus je moet goed voorbereid zijn. Want de fan kan redeneren met zijn hart, maar de leider moet het met zijn verstand doen.

-Denk je dat Riquelme klaar is voor deze functie?

Ik ben 57, dus ik kan niet over Alberto J. Armando praten. Vanuit de geschiedenis die ik ken, van Martín Benito Noël tot nu toe, is Riquelme de slechtste president die Boca ooit heeft gehad. Ze kopen spelers die nergens succesvol zijn geweest, waardoor het voor hen erg moeilijk is om het goed te doen bij Boca. Ze kopen wisselspelers en verkopen ze slecht. Dat gebeurt nu. Ze sluiten slechte commerciële transacties. Het succes van een manager is het ontslaan van degenen die niet goed spelen om de goede spelers te behouden en kampioen te worden. Want als je de goede spelers verkoopt en de slechte spelers altijd behoudt, win je het kampioenschap niet. Nu praten ze over het opheffen van de Football Council. Dat is mensen vertellen: "Hé, ik heb hier een fout gemaakt." Ik ontbind niet iets dat werkt... Het veld van Boca is tenslotte nog hetzelfde als 30 jaar geleden.

-Als je me gaat vertellen dat het schilderen en het toevoegen van acrylverf de sleutel tot verandering is... Je moet het stadion van River Plate eens bekijken. Dat is een renovatie. Boca Juniors heeft nog steeds hetzelfde stadion als dertig jaar geleden, nadat Macri het had gerenoveerd. En het heeft nog steeds hetzelfde onroerend goed dat de vorige raad van bestuur hen naliet. River Plate vertelt je: "Hé, we gaan een trustfonds openen waar mensen geld in kunnen storten, we geven je maandelijks 2%, laten we eens kijken hoeveel geld we kunnen ophalen. We hebben $100.000.000.000 nodig ." Drie dagen later vertellen ze je: "Sluit het trustfonds, het zit al overvol met geld." Riquelme heeft de afgelopen twee jaar van zijn bestuur zonder titel geleefd, zonder zich te kwalificeren voor de Copa Libertadores. Ze hebben hooggeplaatste werknemers die brieven bezorgen en een hoop geld verdienen. Want ik denk niet dat de raad van bestuur veel beslissingen heeft genomen.

-En hoe los je het probleem op?

-Ik denk dat Riquelme met een nieuw idee moet komen en dat moet uitwerken. Neem geschikte mensen aan voor de functie van technisch directeur. Je moet dagelijks, doorlopend werk verrichten en gegevens verzamelen. Je kunt geen speler aannemen die goed speelt, maar vier demijohns wijn per dag drinkt.

-Zeg je dit vanwege de Chileense Palacios?

-Nee, ik noem geen namen. Ik heb drie zoons die voetballen, en ze kunnen elk moment teamgenoten worden. Wie er ook maar in de buurt komt, laat ze maar. Maar je kunt geen zes of zeven spelers ouder dan vijfendertig jaar hebben... In de wereld van vandaag is het lastig om een speler te hebben die niet rent; stel je twee of drie voor in hetzelfde team. Bij Boca Juniors moet je een brede visie hebben. Of je koopt jonge spelers om uit te groeien tot figuren in het Argentijnse voetbal en je te helpen een kampioenschap te winnen. Of je koopt een megaster, Paredes. Nu, als je 26- of 27-jarige spelers binnenhaalt die vijf of zes miljoen dollar kosten en nog nooit ergens ter wereld een figuur zijn geweest... En dan ga je het slecht doen.

Miguel is iemand die dit wel aankan. Maar als je Lando Norris de auto van Franco Colapinto geeft, kan hij er ook niet mee racen. Dus moest hij deze hele chaos aanpakken. Of hij moet uitwijken en schakelen, of het wordt ingewikkeld.

Denk je dat Russo de vrijheid heeft om te werken? Want de laatste tijd staan alle coaches onder Riquelme's controle.

- Nu klopt het, want er is niets lager dan waar je nu bent. Daarna zullen ze je neerhalen. Dan heeft Miguel de kans. Dus als hij iets wil veranderen, moet hij dat deze week doen. En ik denk dat hij dat ook zal doen. Er zijn niet veel mensen die bereid zijn om dit schip drijvende te houden. Als je om een coach voor Boca vraagt, moet hij prestige hebben of twee of drie kampioenschappen op rij hebben gewonnen. Je kunt niet zomaar iemand voor de baan kiezen. En je kunt je idolen niet zomaar bij een tankstation gooien, zoals met Battaglia is gebeurd.

-Ze beginnen er al aan te twijfelen.

- Laatst bekritiseerden ze hem omdat hij met drie nummers vijf speelde... Boca werd op die manier kampioen met Bianchi. Serna, Basualdo, Battaglia... Traverso ook. Ik hoorde ook vragen omdat hij de spelers een dag vrij gaf na een nederlaag. Twintig of dertig jaar geleden, als we slecht speelden, lieten ze ons dubbele diensten trainen. Tegenwoordig krijgen spelers over de hele wereld twee dagen vrij. Want als hij de dag na een slechte wedstrijd terugkomt, spuwt hij stront in de kleedkamer en besmet hij de volgende speler. Achtenveertig uur later is hij veel meer ontspannen. Je wordt niet beter in voetbal met een zweep.

-En hoe los je het voetbalprobleem op? De identiteit is onduidelijk en het maakt al de slechtste periode uit de geschiedenis door.

Voetbal is een gemoedstoestand. En als het virus toeslaat, moet je een sterke persoonlijkheid hebben om je te kunnen distantiëren. Ze zitten nu in die situatie, maar je kunt Russo, die ze al zeven wedstrijden coacht, niet de schuld geven. Ik denk dat het duidelijk een kwestie is van individueel functioneren dat vervolgens leidt tot collectieve beslissingen die op het verkeerde moment worden genomen. Er is geen vooruitziende blik.

- Zijn muren de oplossing? Hoe denk je dat ze er het beste omheen kunnen worden geplaatst?

Het is lastig, want voetbal draait niet om één speler, zeker niet als het een centrale middenvelder is. Het vereist een aanzienlijke verdedigende kalmte, het vermogen om acties te creëren op het middenveld, een tempowisseling vanaf het middenveld naar voren en afronding in de laatste meters. Boca heeft geen van die kwaliteiten. Misschien een beetje spelmakerij met Paredes, die zijn vaardigheden in deze eerste twee wedstrijden demonstreerde met vier meesterlijke passes. Nu vraag je een voetballer om problemen op te lossen vanaf vijftig meter.

-Wat als hij iets verder naar voren speelt?

- Nou, hij zou transfervrij kunnen zijn. Ik zie hem nog niet als een 10, ook al is hij daar begonnen, maar het lijkt me oneerlijk om Paredes alle verantwoordelijkheid te geven. Het is te veel gevraagd dat hij op dit moment de moed had om naar Boca te komen. Want een andere speler zou nu niet gekomen zijn.

-Zou je niemand aanraden om naar Boca te komen?

-Nee, ik zeg dat niet omdat spelen voor Boca het beste is wat een voetballer kan overkomen.

-En waarom wilden zoveel spelers vertrekken?

- Als je bij een club bent, ben je een ster, speel je goed en zijn de mensen dol op je, dan wil je niet meer weg. Tenzij je een twintigjarige bent voor wie de wereld van Europa zich voor je opent. Zo niet, dan ga je niet weg.

-Waarom is het zo warm in de kleedkamer van Boca?

-Alle kleedkamers zijn verwarmd. Denk je dat die van River niet verwarmd is? Maar ze hebben een taaie, standvastige leiding die hen geen schijn van kans geeft. Boca's kleedkamer verandert, zodra je ze ook maar een centimeter geeft, in een kruitvat.

-Dus je zegt dat, bijvoorbeeld, wat er met Merentiel gebeurde, niet met Gallardo zou zijn gebeurd.

- Nee, ik ga het niet zo zeggen, want dan leid je me in de val. Wat ik zeg is dat wat er bij Boca gebeurde waarschijnlijk niet bij River Plate zou zijn gebeurd. Vergeet niet dat Orteguita destijds niet weg wilde, en ik stond nog steeds op het veld. Het punt is dat je beslissingen moet nemen, consistent moet zijn... en vooruit moet gaan. Ik herhaal, Boca heeft al dertig jaar hetzelfde veld.

-En ook dezelfde kledingproblemen. Of waren jullie niet de haviken en de duiven?

-Ja, maar in het midden zat een generatie die overal voor opkwam, die dat probleem niet had.

-Vergeet je Palermo en Guillermo aan de ene kant en Riquelme en Delgado aan de andere kant?

-Nee, maar persoonlijke problemen zijn één ding, en problemen in de kleedkamer zijn iets anders. Ze hadden destijds ruzie, maar toen ze eenmaal op het veld stonden, versloegen ze iedereen.

Denk je dat er een breuk is ontstaan bij Boca omdat de politiek zich ermee bemoeide?

Er is een breuk, maar mensen spreken zich uit omdat het team slecht speelt. Want zelfs als er politieke verschillen zijn, als je elke wedstrijd wint, gebeurt er niets. Maar als er geen goed institutioneel management is en je verliest vaak, dan heb je een probleem.

-Heb je niet het gevoel dat er mensen zijn die meer op Riquelme-fans lijken dan op Boca-fans?

- Hij heeft veel voor de club gedaan op het veld. Het is logisch, en ik vind dat dat gerespecteerd moet worden. En kijk, ik heb het over wanbeheer, niet over oneigenlijke of vreemde dingen. Ik wil dat duidelijk maken. Ik heb geen probleem met Riquelme, of met Fulanito, of met Menganito. Ik heb het over slecht presidentieel management dat iedereen naar beneden haalt. Iedereen hoort tenslotte bij de plek die hij of zij wil en hoe hij of zij wil. Het belangrijkste is om dingen goed te doen, en succes komt op veel verschillende manieren. Als je jezelf isoleert, leer je niets. En als je praat met al die jongens die net zo denken als jij, doe je dat ook niet. Ik praat graag met mensen die anders denken dan ik. Het is de enige manier om te leren.

-Wil je met Riquelme praten?

-Ja, maar ik denk niet dat hij mij zal bellen.

-Pas op, er gaan geruchten dat Beto Márcico en Mono Navarro Montoya in de race zijn voor de Football Council. Zij waren de sterren van de Hawks en de Doves.

-(Lacht) Nou, ik hoop dat degene die ik aanneem het goed doet. Ik ben fan en lid van Boca Juniors. En voor mij is het allerbelangrijkste dat de club het goed doet. Je moet gekwalificeerde mensen binnenhalen, die van hun rol hun carrière maken, niet een kans. En ik denk dat deze beslissing vanaf nu heel belangrijk zal zijn. Want daarna kun je er niets meer aan veranderen.

-Wat was de ervaring die je overhield aan die beroemde kleedkamersplitsing?

- Verdeeldheid maakt je kapot. In welke vorm en op welke plaats dan ook. Ik zal je dit laten zien met de PRO (Progressieve Partij), die het presidentschap verloor aan (Javier) Milei omdat Patricia (Bullrich) en Horacio (Rodríguez Larreta) verdeeld waren. Anders zouden ze op mars zijn. Verdeeldheid maakt je altijd kapot. Als een vader tegen zijn zoon zegt "ga naar rechts" en een moeder "ga naar links", is het heel moeilijk om de zaken goed te laten verlopen. Ik geloof dat eenheid en respect succes opleveren.

-Heb je in de loop der jaren nog eens over die verdeeldheid onder oud-collega's gesproken?

- Nee, ik denk niet dat het nodig is om erover te praten. Het is duidelijk wie de fout heeft gemaakt, hoe ze de fout hebben gemaakt, en iedereen zal zijn standpunt verdedigen. Ik ben kalm omdat ik geen Hawk of Dove was, hoewel ik wel besef dat degenen onder ons die niet aan beide kanten stonden, meer hadden kunnen doen om dit te voorkomen.

-Je had het over PRO. Je was minister van Sport, congreslid en zelfs kandidaat voor het gouverneurschap. En nu?

- Nu hebben we een president die wat meer tijd nodig heeft. Er zijn veel dingen waar ik het mee eens ben, en veel andere niet. Het enige waar ik zeker van ben, is dat veel mensen buiten de boot vallen, die niet betaald krijgen of niet goed kunnen leven. Maar als deze belangrijke beslissingen niet waren genomen, zou alles veel erger zijn geweest. Er is hier een enorm probleem, en dat is dat iedereen die voor het volk staat, je vertelt dat ze alles in vier jaar zullen veranderen. En dat is een leugen. Een land verandert in twintig jaar.

-En jij wilt weer een politicus worden?

-Nee, ik beschouw mezelf als de leider van de PRO in La Pampa. Ik sta het dichtst bij alle officials. Ik ben in 2013 bij de partij gekomen en heb geholpen deze sterk op te bouwen. In 2015 was het de enige provincie in Patagonië waar Mauricio de tweede ronde won. En dan, omdat ze in mij iemand herkennen die zijn woord houdt en zich eraan houdt. Vastberaden. En als ik het mis heb, dan heb ik het mis. Maar ik ben niet van plan om me kandidaat te stellen. Ik ben op een punt beland dat ik echt geniet van mijn vier kinderen, hun professionele en familiale ontwikkeling. Dit jaar word ik drie keer grootvader. En ik kijk ernaar uit om onze club in La Pampa, die enorm groeit, verder te ontwikkelen. Mijn droom is dat we over vijf of zes jaar tegen Boca Juniors en River Plate kunnen spelen in het First Division-toernooi.

-Kan Deportivo Mac Allister de Professional League bereiken?

We zijn institutioneel enorm gegroeid omdat we alles met veel werk en weinig geld hebben gedaan. Nu begint het zijn vruchten af te werpen, omdat we spelers kunnen verkopen. Met dat geld hebben we het veld, de kleedkamer en de sportzaal gebouwd. En die structuur geeft je later de mogelijkheid om een competitief team op te bouwen en de First Division te bereiken. Nu spelen we in de lokale competitie. Maar we zijn al bezig met de aanleg van twee kunstgrasvelden en hebben het terrein ernaast gekocht.

-En hoeveel partners heb je?

We zijn met maar weinigen, amper 100, net zoveel als toen we begonnen. We runnen de club met dezelfde principes waarmee we zijn opgegroeid: hard werken, inspanning, opoffering, soberheid, verantwoordelijkheid en altijd vooruit.

-En wat vind je van de betrokkenheid van sportbedrijven bij voetbal? Waarom denk je dat er zoveel weerstand is?

-Omdat we een bemiddelaar nodig hebben die de politieke lijn van iedereen die bij deze puinhoop betrokken is, niet beïnvloedt. Clubs hebben tegenwoordig veel privékapitaal. Ze zijn er. Nu moeten we ze organiseren. Ze zouden belasting kunnen betalen en meer winst kunnen maken. Maar misschien is het niet het SAD-model. We moeten tot consensus komen. Ik denk niet dat een van beide modellen op zichzelf succesvol is. Ik geloof dat de modellen succesvol zijn dankzij de mensen die ze uitvoeren. Verder begrijp en ben ik het eens met het idee dat Argentinië topsporters in alle lagen van de bevolking heeft, omdat het buurt- en dorpsclubs heeft. Zoals Deportivo Mac Allister of zoveel andere clubs in Argentinië. Deze clubs moeten worden ondersteund, geholpen, begeleid en mondig gemaakt. Clubs halen kinderen van straat, uit probleemgezinnen, en integreren ze in de maatschappij. Ze zorgen voor onderwijs. Elk kind dat gaat voetballen, is een kind wiens drugs je afpakt en wiens misdaad je steelt. Hij is een kind dat respect leert... Omdat hij respect heeft voor de scheidsrechter, de coach... Dus als hij over straat loopt, zal hij automatisch respect hebben voor de leraar en de politie.

-Hoe beoordeel je je tijd bij het Sportsecretariaat?

Ik vond het geweldig. Ik werkte als een paard. Ik ging elke dag om 8 uur 's ochtends en vertrok om 20 uur 's avonds, en maakte 100 tochten door het binnenland. Het was 10 jaar geleden dat de 24 provinciale sportsecretarissen bijeen waren gekomen. Ik heb 12 keer vergaderd in drie jaar. We regelden de registratie van buurt- en dorpsclubs, we verstrekten subsidies voor 5.000 dollar en we deden veel fantastische dingen, maar we kregen de pers niet aan de praat en er werd geen publiciteit over gegeven. Je zult zien dat alle programma's die we hebben bedacht er nog steeds zijn, maar ze zijn ernstig ondergefinancierd.

- Het is een besluit van de huidige nationale regering, dat is duidelijk. Wat zou jij doen?

-Laat het duidelijk zijn dat ik geen minister van Sport wil zijn... Als het paradigma van de regering verandert, moet de manier waarop het ministerie en de nationale sport worden beheerd, veranderen. Je kunt niet met hetzelfde idee doorgaan als de manier van denken van de president is veranderd.

-Heeft de situatie rond Orlando Moccagatta, uw onderminister, u in een kwaad daglicht gesteld?

-Nee, want uiteindelijk was hun oordeel heel duidelijk. Het was duidelijk dat er geen prijsverhoging voor de zwembaden kwam. Het was duidelijk dat de biedingen door de provincies werden gedaan, niet door ons. Voor mij was de situatie heel duidelijk. De fout was het ondertekenen van de vergunning, omdat ik deel uitmaakte van het bedrijf, maar iedereen die verstand heeft van zwembaden weet dat Myrtha's de beste zwembaden ter wereld zijn. Wat ze probeerden te doen, was stoppen met het bouwen van zwembaden met stenen die barsten. Ik heb altijd gedacht dat de staat geassocieerd zou moeten worden met kwaliteit, niet de staat met armoede. Toen ze biedingen hielden, kochten ze 32.000 ballen, en die waren als een ballon die in de lucht knapte. Ik geef de voorkeur aan 1.500 ballen, maar dan wel van goede kwaliteit.

- Je wilt je niet bemoeien met de nationale politiek, oké? Wil je een leider zijn?

-Tegenwoordig geniet ik van mijn kinderen.

Ik denk dat ik veel heb geleerd. Ik heb grote groepen aangestuurd. Toen ik bij het secretariaat kwam, had ik 477 medewerkers. Er was geen discussie mogelijk; we waren met 309 mensen. We deden het zo goed dat veel mensen me vandaag de dag nog steeds schrijven. Ik heb mensen aangetrokken die meer wisten dan ik, en toen ik me realiseerde dat ik dat niet wist, heb ik medewerkers die er al meer dan 25 jaar werkten, kansen gegeven en zij zijn nationaal directeur geworden.

-Zal Macri een tweede termijn krijgen bij de Nation of bij Boca Juniors?

- Ik weet het niet. Ik denk niet dat hij op zoek is naar een tweede helft. Om er een te krijgen, moet je ernaar op zoek gaan. Hij is in een stadium waarin hij van zijn leeftijd kan genieten, nog wat jong, en een latere leeftijd kan bereiken die hem in staat stelt om andere dingen te doen.

-Je vertelde over je vier kinderen, hoe gaat het met hen?

Ze maken het alle vier goed, godzijdank. Ze zijn professionals in wat ze doen. Mijn drie zoons zijn voetballers, ze spelen in de hoogste divisie, mijn dochter is advocaat in een moeilijke omgeving, maar ze heeft het toch gehaald. Ze hebben mijn waarden, mijn manieren. Alexis heeft een buitengewone carrière gehad. Naarmate hij zich ontwikkelde, zagen we dat hij een uitzonderlijke speler kon zijn en niet zomaar een speler. Dat is heel moeilijk. Alle drie hadden het geluk om op te groeien bij Argentinos Juniors. Kevin kwam naar België, speelde elke wedstrijd en won drie kampioenschappen. Francis slaagde er op zijn eigen manier in om in de hoogste divisie te blijven; ik ben blij. Ik geniet van alle vier; ik sta achter ze. Alles wat ze hebben bereikt, is te danken aan hun inzet; ze hebben het allemaal verdiend. Ik ben nooit naar een training geweest, heb nooit met de coaches gesproken, en ik heb nooit met een professor aan de universiteit van mijn dochter gesproken. Ik heb ze alleen maar begeleid en altijd een positieve vibe gegeven. Ik heb ze altijd gezegd : "Protesteer zoals de Japanners, we moeten meer presteren." Als de coach je eruit haalt en je derde bent, ga dan als eerste. Als de coach het mis heeft, moet je hem overtuigen.

- Zou je willen dat Alexis weer voor Boca zou spelen? Hij vertrok niet op de beste manier...

Ik zou graag willen dat mijn drie kinderen uiteindelijk samen bij Argentinos Juniors en daarna bij Deportivo Mac Allister spelen. Dan zal de tijd het leren. Ze moeten gaan en staan waar ze willen. We hebben een regel: ik zeg wat ik denk, en zij doen wat ze willen. We hebben ze goed opgevoed.

-Een manager vertelde me ooit dat (Silvio) Marzolini zei: "El Colorado kan me krijgen." Misschien was er iemand beter dan ik, maar ik heb er veel moeite in gestoken... Ik was een teamspeler. Ik had uitstekend luchtspel. Technisch gezien middelmatig. Ik was fysiek traag. Ik was erg agressief. Ik was een gemiddelde speler, maar ik heb meer dan 300 wedstrijden in de Eerste Divisie gespeeld, en degenen die zoveel wedstrijden spelen, die moet je respecteren. Je ziet hoe ik leef; ik ben niet opzichtig. Ik heb fouten gemaakt, maar die waren allemaal onbedoeld. Als ik op een gegeven moment een fout maakte, probeerde ik mijn excuses aan te bieden, te helpen. Ik kan me niet voorstellen dat twee mensen vechten en de ene kant van de andere kiezen.

- Je was manager van twee teams, Argentinos en Belgrano. Waarom ben je uit de sport gestapt?

- Omdat ik geen goede coach was. Ik vond het niet leuk, omdat ik er niet op voorbereid was. Het gebeurde allemaal zo snel. Het trof me op een moeilijk moment in mijn privéleven. Ik kon mezelf niet vestigen, ik was er niet klaar voor, ik was nog steeds aan het voetballen. Ik was 32 en begreep niet dat ik het voetbal had opgegeven. Mijn hele leven ging razendsnel. Ik debuteerde in de Eerste Divisie op mijn veertiende, in Buenos Aires op mijn achttiende, en ik deed mijn best. Ik ben er absoluut zeker van dat ik niet alles goed heb gedaan. Ik heb veel fouten gemaakt, maar ervaring kun je niet kopen. Ik zeg tegen mijn kinderen: "Kijk, ik vertel jullie geen flauwekul."

-Wat is jouw analyse van het Argentijnse voetbal?

Mensen verwarren begrippen. Tactiek met strategie, armoede met nederigheid, en zelfs met competitie. We spelen een gelijkwaardige voetbal, maar geen competitieve. Als we naar het WK voor clubs gaan, verliezen we. Als we naar de Libertadores gaan, verliezen we ook. Op een WK winnen we, maar laten we eerlijk zijn: alle kinderen zijn het land uit. We zijn geweldige voetballers. Samen met Brazilië zijn we de beste ter wereld. Het enige verschil is dat Brazilië er economisch beter voor staat, waardoor ze een beter binnenlands voetbal kunnen ontwikkelen; ze kunnen meer betalen.

-Dus je bent het eens met Alexis, die zei dat Zuid-Amerikanen wel kunnen vechten, maar dat ze de Europeanen nauwelijks kunnen verslaan.

-Iedereen kan winnen, maar het is duidelijk dat de Europeanen de beste spelers op 20-jarige leeftijd hebben gehaald, ze betalen betere contracten en ze hebben een competitiever binnenlands voetbal. Dat is glashelder en waar. Nu hebben de Europeanen nooit op grote hoogte gespeeld, ze spelen niet bij temperaturen van 40 graden, ze hebben geen goed bewaterde velden, ze lossen geen situaties op waarin geruzie ontstaat over het al dan niet krijgen van een contract. Wij zijn slim, we weten hoe we situaties moeten oplossen. Het aanpassingsvermogen van de Argentijn is enorm, in welk land dan ook. Laat Mbappé in Bolivia spelen en je zult zien hoe hij het doet.